-/> *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***

หน้า: 1 2 [3]   ลงล่าง
 
ผู้เขียน หัวข้อ: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***  (อ่าน 17442 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 11 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
นักกลอนตลาด ที่ผิดพลาดเรื่องสัมผัสเป็นนิสัย
คะแนนน้ำใจ 1621
เหรียญรางวัล:
มีความคิดสร้างสรรค์นักโพสดีเด่น
กระทู้: 246
ออฟไลน์ ออฟไลน์
"สร้างความฝันอันละไมในบทกลอน"
อีเมล์
   
« ตอบ #30 เมื่อ: 11 พฤศจิกายน 2559, 02:29:01 PM »

Permalink: Re: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***




เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน
ตอนที่ ๓๐  พระนางมาคันทิยาหาความด้วยเรื่องงู

** ธรรมดาของท้าวอุราช
มีสามนาฏโฉมตรูผู้สูงส่ง
ท้าวเธอแบ่งเวลาสามอนงค์
แต่ละองค์เจ็ดวันเท่ากันเลย

** ครั้นถึงเวลาสามาวดี
มาคันทิยายอดนารีสุดนิ่งเฉย
รีบส่งข่าวไปที่อาดังที่เคย
ท่านอาเอ๋ยรีบจัดการส่งงูไป

** ฝ่ายท่านอาจัดการงานที่สั่ง
รีบส่งงูไปยังในวังใหญ่
ถอดเขี้ยวทิ้งเสียก่อนในทันใด
เพื่อจะได้ไม่กัดนางให้วางวาย

** ท้าวอุเทนเมื่อเสด็จ ณ ที่ไหน
นำเอาพิณของท้าวเธอไปไม่ห่างหาย
มาคันทิยารู้ดีในอุบาย
จึงวางแผนใส่ร้ายในทันที

** นำงูไปใส่ไว้ในช่องพิณ
ยอดยุพินนำดอกไม้หลากหลายสี
มาปิดช่องเอาไว้ให้ดูดี
รอวันที่พระองค์ทรงคลาไคล

** และแล้ววันเวลาก็มาถึง
พระองค์จึงเสด็จหาคนใหม่
คือสามาวดียอดยาใจ
องค์ท้าวไทไม่ลืมพิณคู่กายา

** มาคันทิยาทูลว่าขอไปด้วย
จะได้ช่วยถ้าเกิดภัยใฝ่อาสา
องค์ท้าวเธอปฏิเสธเจตนา
ตรัสบอกว่าไม่ต้องไปให้วุ่นวาย

** นวลอนงค์ไม่ลดละพยายาม
ขอติดตามให้ได้ดังใจหมาย
นางออดอ้อนพูดจาหาอุบาย
จนสุดท้ายราชาต้องพาไป

** ครั้นถึงปราสาทสามาวดี
พระภูมีจอมราชาผู้เป็นใหญ่
ทรงวางพิณของรักมิห่างไกล
หากจะใช้ก็ทรงใช้ได้ทันที

** มาคันทิยาจัดการไปตามแผน
หวังแก้แค้นให้สมใจไม่ถอยหนี
ทำมองหาสิ่งต่างต่างบรรดามี
เดินมาที่วางพิณจินตนา

** จึงแกล้งทำดอกไม้ให้ตกไป
งูข้างในจึงเลื้อยออกมาหา
จึงโวยวายใส่ใคล้นางสามา
ว่าวางแผนจะฆ่าองค์ราชัน



สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา

ข้อมูล : หนังสือธัมมปทัฏฐกถา ภาค ๒

** คำกลอน ชุด พระนางสามาวดีคำกลอนนี้  เป็นเรื่องยาวประมาณ ๓๔ ตอน  ผู้ประพันธ์ได้พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องการสัมผัสซ้ำแต่เป็นไปไม่ได้
และเมื่อเป็นการเล่าเรื่องชื่อบุคคล สถานที่ก็เอ่ยซ้ำบ่อย ๆ โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประกอบกับผู้ประพันธ์ยังไม่ชำนาญในเรื่องฉันทลักษณ์  อันเป็นสาเหตุ
ให้ผู้อ่านได้พบลักษณะที่กล่าวนี้มากมาย  ซึ่งผู้ประพันธ์คำกลอนชุดนี้ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยครับ

บันทึกการเข้า

นักกลอนตลาด ที่ผิดพลาดเรื่องสัมผัสเป็นนิสัย
คะแนนน้ำใจ 1621
เหรียญรางวัล:
มีความคิดสร้างสรรค์นักโพสดีเด่น
กระทู้: 246
ออฟไลน์ ออฟไลน์
"สร้างความฝันอันละไมในบทกลอน"
อีเมล์
   
« ตอบ #31 เมื่อ: 12 พฤศจิกายน 2559, 10:02:49 AM »

Permalink: Re: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***




เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน
ตอนที่ ๓๑  พระเจ้าอุเทนลงโทษพระนางสามาวดี

** พระราชาหลงกลคนชั่วช้า
ตะโกนก้องจะฆ่าให้อาสัญ
สามาวดีต้องตายวายชีวัน
บริวารของมันตายทุกคน

** สามาวดีชี้แจงนางห้าร้อย
อย่าคิดถอยน้อยใจใฝ่กุศล
จงช่วยกันแผ่เมตตาอย่าร้อนรน
ขอทุกคนจงอยู่ดีมีน้ำใจ

** ด้วยเดชะของผลกุศลนี้
จงอย่ามีเวรกรรมทำหมองไหม้
จะขอพบศาสดาอย่าห่างไกล
แม้ชาติไหนบุญส่งจงได้ดี

** องค์ราชันทรงน้าวพระแสงศร
หวังจะให้งามงอนตายเป็นผี
ด้วยความเขลาเข้าใจผิดยอดนารี
จะฆ่าฟันบั่นชีวีให้วอดวาย

** อัศจรรย์บันดาลชวนสะอื้น
ทุกคนยืนตะลึงขวัญหนีหาย
ลูกศรเปลี่ยนทิศทางอย่างง่ายดาย
ย้อนกลับหมายอุระพระราชา

** ท้าวอุเทนได้คิดจิตสะท้อน
แม้ศรยังเข้าใจรู้คุณค่า
แม่โฉมงามผู้ถวายใจกายา
เปี่ยมศรัทธาสร้างความดีมิเสื่อมคลาย

** ส่วนพระองค์เป็นมนุษย์สุดประเสริฐ
อวิชชาพาเตลิดให้เสียหาย
ไม่รู้ซึ้งถึงความดีมีมากมาย
ใจหนอใจแสนร้ายทำได้ลง



สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา

ข้อมูล : หนังสือธัมมปทัฏฐกถา ภาค ๒

** คำกลอน ชุด พระนางสามาวดีคำกลอนนี้  เป็นเรื่องยาวประมาณ ๓๔ ตอน  ผู้ประพันธ์ได้พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องการสัมผัสซ้ำแต่เป็นไปไม่ได้
และเมื่อเป็นการเล่าเรื่องชื่อบุคคล สถานที่ก็เอ่ยซ้ำบ่อย ๆ โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประกอบกับผู้ประพันธ์ยังไม่ชำนาญในเรื่องฉันทลักษณ์  อันเป็นสาเหตุ
ให้ผู้อ่านได้พบลักษณะที่กล่าวนี้มากมาย  ซึ่งผู้ประพันธ์คำกลอนชุดนี้ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยครับ

บันทึกการเข้า

นักกลอนตลาด ที่ผิดพลาดเรื่องสัมผัสเป็นนิสัย
คะแนนน้ำใจ 1621
เหรียญรางวัล:
มีความคิดสร้างสรรค์นักโพสดีเด่น
กระทู้: 246
ออฟไลน์ ออฟไลน์
"สร้างความฝันอันละไมในบทกลอน"
อีเมล์
   
« ตอบ #32 เมื่อ: 12 พฤศจิกายน 2559, 11:30:36 AM »

Permalink: Re: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***




เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน
ตอนที่ ๓๒  พระเจ้าอุเทนทรงประทานพรพระนางสามาวดี

** สำนึกได้ก้มลงกราบขอขมา
แล้วตรัสว่าเราฟั่นเฟือนและเลือนหลง
ทิศทั้งปวงมืดมิดจิตพะวง
สามาเอ๋ยเจ้าจงช่วยต้านเรา

** เราจะถึงซึ่งเจ้าเป็นที่พึ่ง
เปรียบประหนึ่งลูกนกตกจากเขา
มาพบเจ้าเหมือนเช่นรังให้บังเงา
ช่วยแบ่งเบาให้ทุกข์คลายมลายพลัน

** สามาวดีทูลว่ามหาราช
ผู้มีความฉลาดเป็นมิ่งขวัญ
อย่าได้คิดไปว่าข้าสำคัญ
ข้าถึงใครถึงคนนั้นเพื่อพึ่งพา

** องค์พุทธะเป็นที่พึ่งพึงทรงทราบ
นับเป็นโชคยอดลาภสุดจักหา
ขอพระองค์จงถึงซึ่งพุทธา
เป็นที่พึ่งเถิดหนาจะสบาย

** ประการหนึ่งหม่อมฉันถึงซึ่งพระองค์
เป็นที่พึ่งสูงส่งจำนงหมาย
พระองค์สุขหม่อมฉันสุขไม่เว้นวาย
พระองค์ทุกข์จะยอมตายแทนพระองค์

** พระราชาตรัสว่าขอบใจนัก
เรานี้จักทำตามเจ้าประสงค์
เราถึงศาสดาอย่างมั่นคง
เป็นที่พึ่งยืนยงนานเท่านาน

** และเราจะขอถึงซึ่งตัวเจ้า
ทุกค่ำเช้าเป็นที่พึ่งพึงประสาน
เราจะประทานพรแก่นงคราญ
สามาวดีเยาวมาลย์ยอดดวงใจ

** พระราชาทรงนิมนต์จอมโมลี
พร้อมพระสงฆ์มากมีทั้งน้อยใหญ่
เพื่อทรงฉันภัตตาหารที่วังใน
ตลอดไปเจ็ดวันหรรษารมย์

** พระพุทธองค์ทรงกล่าวอนุโมทนา
เป็นกถาอวยพรให้สุขสม
อานิสงส์ผลทานเอกอุดม
ดุจดังพรหมลาดปูสู่วิมาน

** ในที่สุดแห่งมงคลกุศลนี้
ท้าวอุเทนภูมีทรงกล่าวขาน
ให้สามาวดีเยาวมาลย์
จงรับพรเราประทานให้แก่นาง

** สามาวดีทูลว่าตัวข้านี้
ไม่ปรารถนาอยากมีสิ่งต่างต่าง
ทั้งทรัพย์สินเงินทองมากองวาง
แต่อยากสร้างกุศลผลอนันต์

** ตัวหม่อมฉันมั่นคงพระศาสดา
จึงต้องการนิมนต์มาเพื่อทรงฉัน
พร้อมพระสงฆ์ห้าร้อยมาด้วยกัน
พวกเรานั้นอยากฟังธรรมองค์สัมมา

** ราชาทรงประทานพรแก่ยอดหญิง
ให้เป็นจริงตามที่ปรารถนา
ทรงนิมนต์สมเด็จพระศาสดา
โปรดจงได้เสด็จมาทุกทุกวัน

** พระศาสดาตรัสว่าย่อมไม่ได้
เพราะทุกอยากให้เราไปฉัน
ภัตตาหารที่เรือนเหมือนเหมือนกัน
ด้วยเหตุนั้นเราจึงต้องเฉลี่ยไป

** เราจะมอบอานนท์รับภาระ
ทุกทุกคนคงจะไม่หวั่นไหว
ตั้งศรัทธาให้มั่นอยู่กลางใจ
ความเลื่อมใสเป็นบ่อเกิดแห่งผลบุญ

** สามาวดีได้พรตามต้องการ
บริวารห้าร้อยคอยเกื้อหนุน
ตั้งจิตประพฤติธรรมได้ค้ำจุน
สนองคุณศาสนาสถาพร



สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา

ข้อมูล : หนังสือธัมมปทัฏฐกถา ภาค ๒

** คำกลอน ชุด พระนางสามาวดีคำกลอนนี้  เป็นเรื่องยาวประมาณ ๓๔ ตอน  ผู้ประพันธ์ได้พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องการสัมผัสซ้ำแต่เป็นไปไม่ได้
และเมื่อเป็นการเล่าเรื่องชื่อบุคคล สถานที่ก็เอ่ยซ้ำบ่อย ๆ โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประกอบกับผู้ประพันธ์ยังไม่ชำนาญในเรื่องฉันทลักษณ์  อันเป็นสาเหตุ
ให้ผู้อ่านได้พบลักษณะที่กล่าวนี้มากมาย  ซึ่งผู้ประพันธ์คำกลอนชุดนี้ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยครับ

บันทึกการเข้า

นักกลอนตลาด ที่ผิดพลาดเรื่องสัมผัสเป็นนิสัย
คะแนนน้ำใจ 1621
เหรียญรางวัล:
มีความคิดสร้างสรรค์นักโพสดีเด่น
กระทู้: 246
ออฟไลน์ ออฟไลน์
"สร้างความฝันอันละไมในบทกลอน"
อีเมล์
   
« ตอบ #33 เมื่อ: 12 พฤศจิกายน 2559, 11:49:02 AM »

Permalink: Re: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***




เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน
ตอนที่ ๓๓  พระนางสามาวดีถูกไฟครอก

** มาคันทิยาคิดว่าเราทำพลาด
ไม่สามารถทำร้ายสายสมร
นางสามาวดีโฉมบังอร
บริวารของหล่อนก็พ้นภัย

** จึงคิดวางอุบายหมายพิฆาต
สังหารอนงค์นาฏให้ตักษัย
แล้วจึงบอกถึงแผนฆ่าทรามวัย
หวังได้ชัยชนะอย่างแน่นอน

** พราหมณ์มาคันทิยะผู้เป็นอา
ตอบสนองวาจาไม่ถ่ายถอน
ผ้าชุบน้ำมันพันเสาวังบังอร
แล้วจึงต้อนผู้คนให้เข้าไป

** โดยบอกว่าราชาทรงรับสั่ง
จะทำการบำรุงวังเพื่อสดใส
มีโอกาสลั่นกลอนโดยเร็วไว
ขังทุกคนข้างในรอความตาย

** แล้วจึงจุดไฟเผาให้เร่าร้อน
เป็นกองฟอนชีวามาสลาย
ก่อนที่แม่โฉมนางจะวางวาย
บอกสาวสาวก่อนตายแผ่เมตตา

** นางทั้งหมดกำหนดกัมมัฏฐาน
ว่าด้วยเวทนาการอันสูงค่า
เป็นอารมณ์ดังคำสอนองค์สัมมา
บรรลุผลเป็นที่น่าพอใจ

** บ้างสำเร็จ "สกทาคามี"*
ช่างแสนดีหนักหนาจะหาไหน
บ้างสำเร็จ "อนาคามี"** ดีกว่าใคร
ไม่รุ่มร้อนเพราะไฟเผาไหม้กาย

** เหล่าภิกษุเข้าเฝ้าพระศาสดา
ณ ธรรมสภาเวลาสาย
เพื่อกราบทูลฟังคำอธิบาย
เรื่องการตายและคติที่ควรเป็น

** พระพุทธองค์ทรงตรัสพระวัจนะ
เป็นสัจจะจริงจังดังที่เห็น
คนทำดีได้ดีมิลำเค็ญ
ดังเฉกเช่นเหล่านางกลางกองฟอน

** อันวัฏฏะพาหมุนหนุนให้สัตว์
ได้อุบัติตามกรรมดังคำสอน
ทำกรรมดีย่อมได้ดีอย่างแน่นอน
ไม่ต้องมัวอ้อนวอนขอฟ้าดิน

** ทำกรรมชั่วสิ่งชั่วตอบสนอง
แม้ไม่ได้หมายปองใฝ่ถวิล
ทำความชั่วเดือนร้อนเป็นอาจิณ
มีมลทินติดกายให้ร้อนรน

** อย่าระเริงอยู่ในวงเวียนทุกข์
อยากมีสุขต้องใฝ่สร้างกุศล
ทำความดีมีคุณไม่มืดมน
จะพาตนสุขใจไปนิรันดร์

** สามาวดีพร้อมนางทั้งห้าร้อย
สร้างบุญมาใช่น้อยไม่โศกศัลย์
สุคติเป็นที่หวังดังใจพลัน
นางเหล่านั้นสร้างกรรมดีหนีอบาย

** ความประมาทเป็นศัตรูคู่อาฆาต
ทำความดีให้พินาศเสื่อมสูญหาย
ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตาย
หายนะตัวร้ายหมายมาเยือน

** นรชนคนใดไม่ประมาท
ย่อมไม่พลาดความดีมีใครเหมือน
จะสุขสันต์ในโลกนี้มิลางเลือน
โลกหน้าไม่คลาดเคลื่อนพบสิ่งดี

* สกทาคามี  เป็นอริยะบุคคลระดับที่ ๒
** อนาคามี  เป็นอริยะบุคคลระดับที่ ๓

พระอริยะบุคคล มี  ๔ ประเภทดังนี้
๑ โสดาบัน  เป็นอริยะบุคคลขั้นต้น
๒ สกทาคามี
๓ อนาคามี
๔ อรหันต์  เป็นอริยะบุคลขั้นสุดท้าย



สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา

ข้อมูล : หนังสือธัมมปทัฏฐกถา ภาค ๒

** คำกลอน ชุด พระนางสามาวดีคำกลอนนี้  เป็นเรื่องยาวประมาณ ๓๔ ตอน  ผู้ประพันธ์ได้พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องการสัมผัสซ้ำแต่เป็นไปไม่ได้
และเมื่อเป็นการเล่าเรื่องชื่อบุคคล สถานที่ก็เอ่ยซ้ำบ่อย ๆ โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประกอบกับผู้ประพันธ์ยังไม่ชำนาญในเรื่องฉันทลักษณ์  อันเป็นสาเหตุ
ให้ผู้อ่านได้พบลักษณะที่กล่าวนี้มากมาย  ซึ่งผู้ประพันธ์คำกลอนชุดนี้ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยครับ

บันทึกการเข้า

นักกลอนตลาด ที่ผิดพลาดเรื่องสัมผัสเป็นนิสัย
คะแนนน้ำใจ 1621
เหรียญรางวัล:
มีความคิดสร้างสรรค์นักโพสดีเด่น
กระทู้: 246
ออฟไลน์ ออฟไลน์
"สร้างความฝันอันละไมในบทกลอน"
อีเมล์
   
« ตอบ #34 เมื่อ: 12 พฤศจิกายน 2559, 03:20:00 PM »

Permalink: Re: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***




เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน
ตอนที่ ๓๔  พระเจ้าอุเทนลงโทษพระนางมาคันทิยากับพวก

** พระราชาทรงสดับรับฟังข่าว
รู้เรื่องราวที่เกิดกับมเหสี
เกิดไฟไหม้ตำหนักสามาวดี
ยอดนารีอัครราชนาฏสุดา

** รีบเสด็จดับไฟที่ตำหนัก
ของยอดหญิงที่รักช้ำหนักหนา
ไม่สามารถช่วยได้.....อนิจจา
โอ้....กานดาคนดีหนีพี่ไกล

** สุดปัญญาป้องกันขวัญตาพี่
แสนอาลัยมิมีน้องอยู่ใกล้
คงเงียบเหงาเศร้าตรมสุดข่มใจ
จากนี้ไปอาวรณ์ไม่คลอนคลาย

** หากชาติหน้าถ้ามีพี่ขอร้อง
ได้ครอบครองคู่กันดังมั่นหมาย
ถนอมน้องรักน้องจนชีพวาย
ฟ้าถล่มดินทลายก็รักกัน

** คลายวิโยคโศกเศร้าเฝ้าหวนคิด
จำต้องนำคนผิดมาห้ำหั่น
จับมาลงอาญาให้ฆ่าฟัน
จะไม่ปล่อยให้มันหนักแผ่นดิน

** มั่นพระทัยคนทำผิดคิดทำร้าย
จนพระนางชีพวายสมถวิล
เป็นมาคันทิยายุพาพิน
ผู้มีจินต์ริษยาอาฆาตนาง

** ครั้นจะขู่ให้กลัวแล้วซักถาม
คงจะไม่ได้ความที่สะสาง
ต้องวางกลอุบายตามแนวทาง
เป็นหลุมพลางล่อให้หลงคงได้การ

** จึงแกล้งตรัสเป็นนัยว่าใครหนอ
ที่ช่วยก่อสุขให้อย่างห้าวหาญ
เราอึดพระทัยมาแสนนาน
สามาวดีเยาวมาลย์ไม่ซื่อตรง

** คิดเอาใจออกห่างช่างสิ้นคิด
เพราะหลงผิดปล่อยให้เฝ้าใหลหลง
ปรนนิบัติเอาใจใส่พระพุทธองค์
นวลอนงค์ตายไปใจสบาย

** มาคันทิยาหลงกลจอมกษัตริย์
ที่ทรงจัดวางแผนแบบง่ายง่าย
รีบกราบทูลหม่อมฉันฆ่ามันตาย
มอบถวายแก่องค์พระทรงชัย

** จอมกษัตริย์ได้ฟังทรงนั่งนิ่ง
รู้สาเหตุแท้จริงดังสงสัย
แกล้งบอกจะประทานพรอรทัย
อีกทั้งญาติทราวัยทุกทุกคน

** มาคันทิยาส่งข่าวให้ญาติรู้
ถ้วนทุกหมู่ไม่มีใครตกหล่น
รับรางวัลที่ประทานให้แก่ตน
อย่าชักช้าวกวนจะเสียการ

** พระราชารับสั่งให้ขุดหลุม
จึงควบคุมทั้งหมดไว้ประหาร
ฝังครึ่งตัวแล้วจุดไฟไม่ช้านาน
พระเพลิงผลาญเผากายไหม้เกรียมดำ

** อันกรรมใดใครหนอได้ก่อไว้
ต้องชดใช้ทุกเวลาอย่าถลำ
ทำกรรมดีมีผลดีคอยน้อมนำ
ทำกรรมชั่วจะชอกช้ำระกำทรวง

** เช่นมาคันทิยากล้าทำชั่ว
ต้องหมองมัวใช้กรรมอย่างใหญ่หลวง
ทั้งชาตินี้ชาติหน้าใช่จะลวง
กรรมตามทวงผลกรรมอยู่ร่ำไป



สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา

ข้อมูล : หนังสือธัมมปทัฏฐกถา ภาค ๒

** คำกลอน ชุด พระนางสามาวดีคำกลอนนี้  เป็นเรื่องยาวประมาณ ๓๔ ตอน  ผู้ประพันธ์ได้พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องการสัมผัสซ้ำแต่เป็นไปไม่ได้
และเมื่อเป็นการเล่าเรื่องชื่อบุคคล สถานที่ก็เอ่ยซ้ำบ่อย ๆ โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประกอบกับผู้ประพันธ์ยังไม่ชำนาญในเรื่องฉันทลักษณ์  อันเป็นสาเหตุ
ให้ผู้อ่านได้พบลักษณะที่กล่าวนี้มากมาย  ซึ่งผู้ประพันธ์คำกลอนชุดนี้ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยครับ

บันทึกการเข้า

นักกลอนตลาด ที่ผิดพลาดเรื่องสัมผัสเป็นนิสัย
คะแนนน้ำใจ 1621
เหรียญรางวัล:
มีความคิดสร้างสรรค์นักโพสดีเด่น
กระทู้: 246
ออฟไลน์ ออฟไลน์
"สร้างความฝันอันละไมในบทกลอน"
อีเมล์
   
« ตอบ #35 เมื่อ: 12 พฤศจิกายน 2559, 10:04:08 PM »

Permalink: Re: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***




เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน
ตอนที่ ๓๕  บุรพกรรมของพระนางสามาวดีกับบริวาร

** ณ ธรรมสภาคราวันหนึ่ง
เหล่าภิกษุรำพึงถึงเรื่องใหญ่
จึงพูดคุยเรื่องสามาถูกเผาไฟ
ทั้งที่ใจเปี่ยมล้นด้วยศรัทธา

** พระพุทธองค์ทรงมีพระดำรัส
แล้วได้ตรัสพระธรรมกถา
ถึงกรรมเก่าของสตรีมีสามา
เป็นหัวหน้าถูกเผาไฟไม่อีนัง

** อดีตกาลผ่านมาคราครั้งก่อน
จะขอย้อนเรื่องราวคราวหนหลัง
พรหมทัตต์ครองเขตนิเศน์วัง
สถิตยังพาราณสีบุรีรมย์

** พระปัจเจกะพุทธะลงจากเขา
มารับเอาภัตตาหารตามเหมาะสม
เพื่อสงเคราะห์โปรดสัตว์ในสังคม
ได้ชื่นชมบุญญาบารมี

** ถึงเวลาหวนกลับยังไพรสัณฑ์
ต่างพากันมุ่งไปยังไพรสี
มีองค์หนึ่งหยุดเข้าฌานริมวารี
โดยได้มีกอหญ้ามาปิดบัง

** พระราชาได้พาหญิงทั้งหลาย
ไปแหวกว่ายน้ำเล่นที่ใกล้ฝั่ง
เล่นน้ำนานเหนื่อยหนาวเกินกำลัง
ขึ้นไปยังที่พระได้เข้าฌาน

** แล้วจุดไฟเพื่อผิงอิงไออุ่น
ไฟเริ่มไหม้เป็นจุณเห็นหลักฐาน
ว่าเป็นพระปัจจเจกะพาร้าวราน
กลัวจะถูกพระภูบาลลงอาญา

** จึงนำฟืนมาสุมไฟกองใหญ่มาก
หวังจะเผาไม่เหลือซากสิ้นกังขา
แล้วจึงรีบหลีกไปไม่รอรา
ด้วยหวังว่าร่างกายต้องไหม้ไป

** ความเป็นจริงเวลาพระเข้าฌาน
มิร้าวรานเพราะการกระทำได้
ครบเจ็ดวันท่านกลับเข้าพงไพร
โดยมิมีส่วนใดเสียหายเลย

** ด้วยผลกรรมที่ทำยิ่งใหญ่นัก
เป็นประจักษ์เจตนาอย่างเปิดเผย
กรรมส่งผลเพราะไม่อาจจะเฉยเมย
ในชาตินี้ต้องลงเอยถูกเผาไฟ

** วิบากกรรมที่ทำย่อมส่งผล
ต้องร้อนรนปวดร้าวสุดทนไหว
จงหันมาสร้างกุศลผลอำไพ
พึงหลีกไกลความชั่วตัวกาลี



สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา

ข้อมูล : หนังสือธัมมปทัฏฐกถา ภาค ๒

** คำกลอน ชุด พระนางสามาวดีคำกลอนนี้  เป็นเรื่องยาวประมาณ ๓๔ ตอน  ผู้ประพันธ์ได้พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องการสัมผัสซ้ำแต่เป็นไปไม่ได้
และเมื่อเป็นการเล่าเรื่องชื่อบุคคล สถานที่ก็เอ่ยซ้ำบ่อย ๆ โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประกอบกับผู้ประพันธ์ยังไม่ชำนาญในเรื่องฉันทลักษณ์  อันเป็นสาเหตุ
ให้ผู้อ่านได้พบลักษณะที่กล่าวนี้มากมาย  ซึ่งผู้ประพันธ์คำกลอนชุดนี้ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยครับ

บันทึกการเข้า

นักกลอนตลาด ที่ผิดพลาดเรื่องสัมผัสเป็นนิสัย
คะแนนน้ำใจ 1621
เหรียญรางวัล:
มีความคิดสร้างสรรค์นักโพสดีเด่น
กระทู้: 246
ออฟไลน์ ออฟไลน์
"สร้างความฝันอันละไมในบทกลอน"
อีเมล์
   
« ตอบ #36 เมื่อ: 12 พฤศจิกายน 2559, 10:54:37 PM »

Permalink: Re: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***




เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน
ปัจฉิมบท

** ปัจฉิมบทยกพุทธพจน์มากล่าวอ้าง
เป็นแนวทางส่งให้มีศักดิ์ศรี
เว้นกรรมชั่วแล้วทำแต่กรรมดี
ทั้งโลกนี้โลกหน้าสถาวร

** พระพุทธองค์ตรัสว่าอย่าประมาท
สร้างกรรมดีทุกชาติอย่าถ่ายถอน
แม้ชาตินี้ชาติไหนไม่ร้าวรอน
จะนั่งนอนยืนเดินเพลิดเพลินใจ

** มีสติยั้งคิดจิตคงมั่น
สัมปชัญญะเสริมกันอย่างยิ่งใหญ่
ความรู้ตัวและความระลึกได้
จะทำให้ปลอดภัยจากมลทิน

** ความประมาทคือหนทางความฉิบหาย
ทั้งชีวิตใจกายมลายสิ้น
เพราะได้ตายจากความดีมีราคิน
พระมุนินทร์ตรัสว่า "ปมาโท"

** เป็นอันตรายต่อกรรมดีที่ใหญ่ยิ่ง
น่ากลัวจริงจะเกิดตัวโมโห
จะติดตามมาด้วยเจ้าโลโภ
อีกโทโสจะเรียกหาไม่ช้าที

** คุณธรรมทั้งหลายจะหายหมด
ปัจจุบันอนาคตมืดเหลือที่
ความเศร้าหมองจะครอบงำชั่วชีวี
ความประมาทตัวนี้อันตราย

** จงสั่งสมกรรมดีไว้เถิดหนา
ทั้งชาตินี้ชาติหน้ามีที่หมาย
สุคติดีล้นพ้นอบาย
จะไม่ตายเมื่อมรรคผลนำหนทาง

** ขอจบกลอนวอนว่ามาเล่าเรื่อง
ไม่ปราดเปรื่องผิดพลาดอย่าบาดหมาง
เขียนไม่ไม่เก่งยังอ่อนหัดการจัดวาง
ตามแบบอย่างเจาะจงตรงประเด็น

** ชิงสัมผัส สัมผัสเลือน สัมผัสซ้ำ
มีมากล้ำทุกท่านคงได้เห็น
โปรดจงให้อภัยไม่ลำเค็ญ
ใช่อยากดังอยากเด่นจงเห็นใจ

** ขอบพระคุณทุกท่านอ่านเรื่องนี้
ถ้ามิดีโปรดจงช่วยกันแก้ไข
เพื่อต่อเติมส่วนที่ขาดหายไป
เพื่อจะไร้ส่วนบกพร่องของงานกลอน

** ท่านผู้รู้จงปรานีอารีด้วย
โปรดได้ช่วยแนะนำมอบคำสอน
เพื่อการพัฒนาอันสุนทร
ขออ้อนวอนเมตตามาช่วยกัน

** ที่สุดนี้ขอให้มีแต่ความสุข
นิราศทุกข์ห่างภัยไม่โศกศัลย์
สิ่งชั่วร้ายหายไปนิจนิรันดร์
ทุกคืนวันสร้างความดีมีโชคชัย



ขอได้รับความขอบคุณจาก
สมพงศ์  ชูสุวรรณ
บ้านกัลปังหา
ข้อมูล : หนังสือธัมมปทัฏฐกถา ภาค ๒

** คำกลอน ชุด พระนางสามาวดีคำกลอนนี้  เป็นเรื่องยาวประมาณ ๓๔ ตอน  ผู้ประพันธ์ได้พยายามหลีกเลี่ยงเรื่องการสัมผัสซ้ำแต่เป็นไปไม่ได้
และเมื่อเป็นการเล่าเรื่องชื่อบุคคล สถานที่ก็เอ่ยซ้ำบ่อย ๆ โดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ ประกอบกับผู้ประพันธ์ยังไม่ชำนาญในเรื่องฉันทลักษณ์  อันเป็นสาเหตุ
ให้ผู้อ่านได้พบลักษณะที่กล่าวนี้มากมาย  ซึ่งผู้ประพันธ์คำกลอนชุดนี้ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยครับ



บันทึกการเข้า

ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนน้ำใจ 8233
เหรียญรางวัล:
นักอ่านยอดเยี่ยมผู้ดูแลบอร์ด
กระทู้: 580
ออฟไลน์ ออฟไลน์
   
« ตอบ #37 เมื่อ: 13 พฤศจิกายน 2559, 08:29:57 AM »

Permalink: Re: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***

← กลับไปหน้า 2



บันทึกการเข้า
นักกลอนตลาด ที่ผิดพลาดเรื่องสัมผัสเป็นนิสัย
คะแนนน้ำใจ 1621
เหรียญรางวัล:
มีความคิดสร้างสรรค์นักโพสดีเด่น
กระทู้: 246
ออฟไลน์ ออฟไลน์
"สร้างความฝันอันละไมในบทกลอน"
อีเมล์
   
« ตอบ #38 เมื่อ: 13 พฤศจิกายน 2559, 03:01:24 PM »

Permalink: Re: *** เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน ***


ขอบคุณครับคุณการะบุหนิง ยุทธนาประสิทธิ์  ที่กรุณาทำลิงค์ให้

บันทึกการเข้า

หน้า: 1 2 [3]   ขึ้นบน
 
 
กระโดดไป: