ต่อไป →

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

ดอกไม้

** โอ้มาลีมีค่าคราหอมกรุ่น กลิ่นละมุนสดชื่นรื่นนาสา กลีบดอกสวยสดใสบาดนัยน์ตา ยั่วอุราให้หลงใหลคอยใฝ่ปอง ** กลิ่นของเจ้าเย้ายวนชวนให้ฝัน เพ้อรำพันครวญไปจนใจหมอง หลงเพ้อกลิ่นถวิลหามาครอบครอง อยากจับจองลูบไล้ขยายพันธุ์ ** กลีบของเจ้างามงดสดสวยนัก สวยน่ารักน่าถนอมเป็นจอมขวัญ ช่างงดงามปานดอกฟ้าวิลาวัณย์ แม้ดวงจันทร์แอบอายชายตาแล ** หมู่แมลงแย่งกันชมดมกลิ่นหอม เฝ้าดมดอมดูดรสหวานพานเป็นแผล แล้วปล่อยให้เคว้งคว้างอย่างไม่แคร์ ในดวงแดชอกช้ำระกำตรม ** เปรียบดังสาวคราวรุ่นดรุณอ่อน ปล่อยกายใจไม่สังวรจนขื่นขม ต้องเสียทีพลีกายให้ชายชม   ถูกเด็ดดมเหมือนดอกไม้พ่ายแมลง ** อันความสาวมีคุณค่าน่าถนอม จงอย่ายอมให้ย่อยยับจะอับแสง   รักษาไว้ให้คุ้มค่าราคาแพง เพื่อแสดงให้รู้ว่าค่าควรเมือง

กัลปังหา  ดอกไม้แห่งท้องทะเล
บ้านกัลปังหา