ต่อไป →

[ครภูธน®]

หนุ่มเรืออวนเพียงอ้อน

๏ ริมชายฝั่งชายฟ้อนอักษรเอ่ย ลมรำเพยรำพันชมบุหลันฉาย เพลงคลื่นสาดคลื่นซ้ำเจิดกำจาย ลอยฟ่องกรายฟ่องกรุ่น..แวมละมุนวาม ๏ แสงแขรื่นแขรายหาดทรายขาว นวลหยาดพราวหยาดพวงเลอดวงอร่าม ยอดสนปลิวสนปลั่งเหมือนสั่งความ ถึงดาวหลามดาวหลาก..พลอดฝากฉะนี้ ๏ หยุดออกเรือออกเร่จึงเห่กล่อม ฝากคำพร้อมคำพรมตามลมประสี หนอลัดฟากลัดฟ้าเคียงนารี แนบหอมที่หอมทิพย์..จูบกระซิบใจ ๏ หนุ่มเรืออวนเรืออ้อนสุนทรหวาน บทเพลงกานท์เพลงกรุ่นหยอดละมุนใส่ ชื่นนำพานำผลจากคนไกล อยู่ฟ้าไหนฟ้านั่น..เจิมขวัญเผดียง ๏ โอบคลอเดือนคลอดาวชิดพราวชุ่ม ผ่านสรวงนุ่มสรวงนิ่มตรงริมเฉลียง เพลงคลื่นโหมคลื่นหวนรัญจวนเพียง คงถึงนางถึงเนียง..แก้วอรนุช ๏ ช่างเพลินยลเพลินหยาดนัยปรารถนา ก่อนคืนลาคืนเลยขอเชยพิศุทธิ์ ทุกความฉ่ำความชมแค่สมมุติ เถิดเพียงยุดเพียงเย้า..กอดเคล้าพระจันทร์๚ะ๛                              คอนพูธน®

กลบทกินนรเก็บบัวกำหนดให้ในแต่ละวรรค คำที่ ๒ ซ้ำกับคำที่ ๔ คำที่ ๓ สัมผัสอักษรกับคำที่ ๕  นอกนั้นเหมือนกลอนสุภาพ