..ชาวนา กับ นาหว่าน..

**พอฝนชุ่ม อุ้มน้ำ ตามฤดู
พื้นนาพรู พร่างพรม อมความชื้น
แผ่นดินผาก หลากแล้ง แว้งตัวยืน
พลันพลิกฟื้น คืนกลับ รับละออง

**ชาวนาเดิม เริ่มไถ ด้วยควายเทียม
แอกเสลี่ยม เตรียมไว้ ได้ฉลอง
คล้องควายคู่ คุ้นเคย เผยครรลอง
ท่วงทำนอง สองพันปี ที่ผ่านมา

**จับพังงา พาไถ ไสพื้นสะ
เรียกไถดะ คราแรก แยกดินหนา
ไถอีกครั้ง ขวางกลบ ลบรอยลา
โบราณมา ตราไว้ ว่าไถแปร

**หลังจากเสร็จ สำเร็จลุ กู้ดินเกลี่ย
หายอ่อนเพลีย เสียพลัง กลางแดดแจ๋
นั่งรอฝน หล่นอีกครั้ง ตั้งตาแล
ตกเถิดแม่ ลูกขอ ต่อชีวี

**พอฟ้าหลั่ง ครั้งนี้ กระวีกระวาด
รีบเอาถาด กวาดยุ้ง ลงบุ้งกี๋
คัดข้าวเปลือก เลือกแท้ แต่พันธุ์ดี
หวังจะมี กล้าต้น ล้นคันนา

**ออกแรงเหวี่ยง เขวี้ยงสบัด สลัดแจก
กระจายแตก แยกระเห็จ เม็ดถลา
ลอยละล่อง ฟ่องค้าง กลางท้องนา
สร้างต้นกล้า หนาแน่น บนแผ่นดิน

**เอาควายไล่ ไถลบ กลบข้าวเปลือก
เป็นทางเทือก เลือกแถว แนวก้อนหิน
กันนกหนู ปูปลา มาแอบกิน
ก็เสร็จสิ้น ยินดี แสนปรีย์เปรม

**เพียงแต่รอ กอข้าว ที่ก้าวเกิด
ก่อกำเนิด เปิดช่อ ต่อยอดเข็ม
เป็นรวงเหลือง อร่ามล้วน ถ้วนนาเต็ม
ชีวิตเข้ม เค็มเหลือ เหงื่อชาวนา.

..........*.*..........

เริงอักษร
๒๔ กันยายน ๒๕๕๙