ต่อไป →

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

ฟ้าต่ำ

--หลงว่า ฟ้านั้นต่ำ               
กะลาคว่ำ ปิดมิดหมาย
เขื่องกร่าง อย่างเมามาย       
ในปลักควาย แห่งอัตตา

--วก วน แค่คนล้อม           
ที่ห่อห้อม เคยคุ้นหน้า
รอบกาย คล้ายมายา           
ดูเหมือนว่า จะร้อนแรง

--โง่เง่า ไร้เงาตัว                 
ซุกเกลือกลั้ว หัวระแหง
สันดาน ผันเปลี่ยนแปลง       
ทนสาปแช่ง แกร่งด้านชา

--หูตา ท่าใบ้บอด               
หัวใจมอด  ลอดต่ำช้า
เลอะเลือน เถื่อนทันตา         
สมองล้า ลู่ลงดิน

--ทรุดโทรม ทุกโมงยาม         
ทั้งเสื่อมทราม นามหมดสิ้น
พองตน เกินยลยิน             
ลับแหลกดิ้น สิ้นแตกตาย

--เริงร่า ว่าฟ้าต่ำ                 
กะลาคว่ำ ย่ำงมงาย
โดดเดี่ยว และเดียวดาย         
ภายใต้ฝา ... กะลานั้น

        น้องจ๋า