หนึ่งใจหวงดวงน้อยมีรอยช้ำ
โดยชายย้ำซ้ำซากยากสมาน
ละเลงพจน์รดสาดบาดดวงมาน
ไร้เจือจานดานถมจมแผ่นดิน
ส่งสื่อถ้อยลอยมาน้ำตารื้น
ต้องยอมทนกล้ำกลืนกี่คืนสิ้น
ผ่านกาลล่วงช่วงนานไม่ชาญชิน
กับร้อยลิ้นคำชายที่ปลายทรวง
รับรู้ความอาวรณ์แสนอ่อนไหว
ส่งถึงหญิงคนใดไกลสุดสรวง
พี่รำพึงเพียงนางไม่ห่างรวง
"ห้ามหึงหวง"คือคำพูดที่หลุดมา
ทุกเช้าสายบ่ายเย็นมิเว้นว่าง
มิเว้นวางอาลัยใจคอยหา
ใจคอยเพียงเคียงเธอเพ้อจิตรา
เพ้อจิตมาว่าคิดถึงแค่หนึ่งนาง
แค่หนึ่งนั้นแล้วน้องประคองชิด
ประคองพิษความหม่นมีปนบ้าง
มีปนเปื้อนคราบโศกวิโยคคราง
วิโยคร้างนวลร่ำทุกค่ำคืน
ให้ร่างดับทับถมจนสมสา
แก่ดวงใจพี่ยาคงคราชื่น
มอบความเจ็บเหน็บทรวงให้ล่วงกลืน
แอบสะอื้นฝืนทนจะล้นมาน
เพียงฝัน