สร้อยต่างสี....สีที่ 6

น้องโมน
.
.
.

สร้อยสลับสี สีนี้ น้องโมนค่ะ อาจสีขลึมไปหน่อย

ไม่หวานจ๋อย เหมือน 2 สี ที่แล้ว

น้องโมน หนึ่ง ใน กลุ่มนี้ อาศัยอยู่กับย่า ท้ายหมู่บ้าน

ไม่มีแม่ พ่อเอามาให้ย่าเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ

พ่อไปทำงานที่ ต่างจังหวัด นานๆมาสักครั้ง

น้องโมน ซนมาก ซนจะชาวบ้านไม่เอาด้วย

ย่าน้องโมน บอกว่า

"อีเดินไปที่ไหน ฉิบหาย ที่นั่น"

เวลาเดิน น้องโมนไม่เดินเปล่า จะกางแขนออกจนสุดตัว

แล้วจะกวาดของหล่นตามไปด้วย พอได้ยินเสียง ย่าด่า

เขาก็ยิ่งทำเหมือนกับ กดดัน

น้องโมนมีปมด้อย เพราะไม่มีแม่ และย่ายังชอบด่าให้เจ็บปวดอีก

"อีลูกไม่มีแม่ มันถึงเป็นแบบนี้ แม่มันไม่ดี"

น้องโมนได้ยินแบบนี้ทีไร ก็จะยิ่งทำเพิ่มขึ้น

แต่เวลาใครพูดดีด้วย น้องโมนอ่อนลงทันที เห็นได้ชัด

วันก่อนเขาป่วย ย่าพามาขอยาที่บ้าน

แรกๆจะวัดปรอท ก็ไม่ยอม ต้องงัดกลยุทธออกมาใช้

"น้องโมน ขา ให้หมอวัดไข้นิดนะคะ"

"วัดไมอ่ะ"

"วัดดู จะได้รู้ว่ามีไข้หรือไม่"

"มี ก็เห็นว่าไข้เนี่ย"

"แล้วจะรู้ได้ไง ว่าไข้มากไข้น้อยล่ะ"

"ก็ได้"

ยอม อมปรอทอย่างดีเห็นเขาห่อตัว ก็เลยไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้แล้วกอดเขาไว้

น้องโมน ร้องไห้

"หาแม่ๆๆๆๆๆๆ"

เห็นแล้วสงสารค่ะเลยกอดเขาไว้ จนน้องโมนซุกใหญ่เลย

"หาแม่ค๊าบ แม่โมนไปไหน"

"เดี๋ยวนะ หมอจะให้ยาไปกิน แล้วพรุ่งนี้ น้องโมน วิ่งได้เลย"

"จริงหรือคับ"

"จริงสิคะ อ้าปากนะ กินยา 1 เม็ดก่อน หมอป้อนให้"

น้องโมนกินยาโดยไม่งอแงเลย

คุณย่า เอายานี่ไปให้น้องโมนกินต่อที่บ้านด้วยนะ

หมอเขียนไว้ให้ที่ซองแล้ว

"ค่ะ"

แล้วย่าก็พาน้องโมนกลับไป

เหลือแต่ แง่คิดให้หมอเครียด แล้วคืนนี้ ใครจะกอดน้องโมนนอน

สงสารย่าที่แก่แล้วต้องมานั่งเลี้ยงหลานเล็กๆสงสารเด็ก ที่ไม่มีแม่

สังคมไทย ยังมีเรื่องแบบนี้ให้แก้อีกเยอะ

น้องจ๋า