จะไปปีนภู(กระดึง)

วันนี้ วันอาทิตย์ วันหยุดราชการ นาน น้านนน ที่เราจะได้อยู่บ้าน
พร้อมหน้ากัน 3 คน พ่อแม่ลูก
เพราะว่าต่างคนต่างมีภารกิจของตัวเองมากมาย วันนี้ถือว่าโชคดี จะไม่ออกไปไหนเลย
จะอยู่บ้านทั้งวัน ฝนก็ตกปรอยๆ เย็นชื่นฉ่ำๆดีแท้

รีบเสียบปลั๊ก ต้มน้ำไว้ชงกาแฟให้พ่อแม่ ปิ้งขนมปังไว้รอคอย
พอขนมปัง ดีดดัง **ปัง***
ไปดู โห.....หอมมมมกรุ่นน้ำลายไหลเลย ซัดเสียก่อน 1 แผ่น
เพราะทน กลิ่นอันเย้ายวนไม่ไหว
" พ่อขา...แม่ขา....กาแฟ ขนมพร้อมแล้วค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ"
แม่ค่อยๆแย้มประตูออกมา มองมาที่ถ้วยกาแฟ อันมีควันลอย ละล่อง ส่งกลิ่นยั่วยวนใจ
แล้วออกมานั่งที่โต๊ะ วันนี้เราอด ออกไปนั่งข้างบ้าน เช่นเคยเพราะ ฝนตกปรอยๆ
สักครู่ พ่อก็ออกจากห้องมา โกนหนวดเครา สะอาดตาหอมครีมโกนหนวดมาเขียว
" โห....พ่อใครไม่รุ ....หล่อจังนะ "
" แต่เช้าเลยรึลูก วันนี้พ่อต้องเสียเท่าไรเนี่ย "
" ไม่ต้องค่ะ เพราะแม่ก็สวยเหมือนกัน อิอิ"
" สงสัยเสียแล้วนะพ่อนะ วันนี้เราจะต้องจ่ายแพงแน่ ๆ ถ้าชมแต่เช้าแบบนี้ "
"ไม่ค่ะ ก็เรื่องจริงนี่คะ น้องจ๋าโชคดี มีพ่อหล่อ มีแม่สวย "
" น่าน ๆๆๆๆๆๆ "
พ่อ กับแม่ ร้องขึ้นพร้อมกัน แล้วมองหน้ากันไป-มา
"หนู จะขออนุญาต ไปไหนหรือคะ "
"เปล่า ค่ะ เปล่าจริงๆค่ะ "
เปิด ที วี ดู เป็นบทความที่ชวนไปเที่ยว ไป ปีน ภูกระดึง มีภาพสวยๆมาก มาให้ดู
ที่นี่ล่ะ ที่น้องจ๋าเคยอยากไปมากๆๆแต่ก็ไม่มีโอกาสไป จนบัดนี้

" วันนี้ บรรยากาศเหมือนปีก่อนโน้น ฝนตกแหมะๆๆๆ เหมือนที่ลูก ขอ พ่อแม่ จะไปปีนภู จำได้ไหมคะ "
"หมายความว่า วันนี้ลูกจะขอไปอีก งั้นหรือ "
"เปล่าค่ะ แค่ คิดถึงว่า บรรยากาศเหมือนกันแค่นั้นเอง"
" อ้อ แล้วไป"
พ่อถอนใจ แบบ โล่งอก
"อะไรที่ลูกทำแล้วพ่อแม่ ไม่สบายใจ ลูกไม่ทำหรอกค่ะ"
แต่น้องจ๋า ก็ ไม่มีวันลืม ครั้งนั้น ที่ขอพ่อแม่ไปปีนภู กับเพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัย
แล้ว พ่อแม่ไม่อนุญาต- ยังจำคำพูดของแม่ได้ก้องในหู เหมือนเพิ่งพูดวันนี้เลย
" ปีนภูกระดึงนี่ พ่อกับแม่เคยไปปีนมาแล้ว มันลำบากมากนะลูก แล้วบอบบาง อย่างลูก
นี่จะทนไหวหรือ อย่าไปเลยนะ พ่อแม่เป็นห่วง ไปที่อื่นได้ไหม "
" ไม่ได้หรอกค่ะ เขาไปปีนภูกัน แล้วแม่จะให้ไปทะเล หรือคะ"
"แม่ห่วงนะลูก มันลำบากมาก ปีนเขา เป็นกิโลๆ"
" ไม่รู้แหละ ลูกจะไป ไม่ต้องมาห้ามเลย และ ต้องไปให้ได้ด้วย คนเขาไปกันเยอะแยะ
ยังไม่เห็นใครตายเลย ห้ามอย่างไร ลูกก็ไม่ฟัง ลูกโตแล้ว"
แล้วน้องจ๋าก็รอจนถึงวันที่นัดหมายกันไว้ วันนั้นเพื่อนมารับแต่เช้า
น้องจ๋าลากของใช้ที่จำเป็นทั้งหลาย ออกมาจากห้อง ผ่านหน้า พ่อแม่ที่นั่งอยู่ ท่านทั้ง 2 ไม่พูดอะไร
ได้แต่นั่งมองตากันไป-มา
" พ่อขา แม่ขา ลูกจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุด ไม่ต้องห่วงลูกนะคะ"
พ่อ-แม่ เงียบ น้องจ๋าก็เอาของไปไว้หน้าบ้าน แล้วกลับเข้ามาจะไหว้
แล้วบอกว่าจะกลับมาด้วยความปลอดภัย
พอนั่งลงข้างหน้าพ่อ-แม่ แล้วยกมือไหว้ แม่ได้พูดขึ้นมาว่า
" ไปเที่ยวให้สนุกนะลูก ในเมื่อลูกอยากไปก็ไป แต่ อยากบอกลูกว่า
เมื่อลูกก้าวเท้าออกจากประตูบ้านไปทั้งพ่อ และ แม่ จะนอนตาไม่หลับเลย
ตราบจนลูกกลับมานั่นล่ะ ยิ่งช่วงนี้ฝนก็ตกทางก็ลื่น เอาเถอะให้ลูกระวังตัวให้
มากๆก็แล้วกัน แม่จะรอตรงนี้ จนกว่าลูกจะกลับ"
โห....แม่ ความเป็นห่วงของแม่มากมายขนาดนั้นเชียวหรือ
แม่จะนอนตาไม่หลับเลยจนกว่าลูกจะกลับมา น้องจ๋าไม่อยากทำร้ายความรักของพ่อแม่
ลุกขึ้นไปลากกระเป๋าเข้ามาบ้านบอกเพื่อนๆว่า
เราเสียใจ เราขอโทษ ไว้โอกาสหน้านะ เราคงได้ไปเที่ยวด้วยกัน
จนบัดนี้ น้องจ๋าก็ยังไม่เคยไปปีนภูกระดึงเลยค่ะ และก็ไม่เสียใจด้วยค่ะ ที่ไม่ไปในวันนั้น

มีที่อื่นอีกเยอะแยะ ที่เราไปแล้ว พ่อแม่ห่วงน้อยกว่าที่ไปแล้วเสี่ยงอันตรายแบบนี้
คนอื่นอาจคิดว่าไร้สาระ แต่น้องจ๋าคิดอีกแบบค่ะ

" รักของพ่อแม่ นั้นยิ่งใหญ่เสมอ สำหรับลูก และ เราไม่ควรทำร้ายจิตใจท่าน"