ต่อไป →

[เริงอักษร]

..อย่าบ้าหอบฟาง.. **เมื่อคิดต่าง ห่างไกล ไม่พาสุข จะทนทุกข์ อยู่ไย ไร้ความหมาย ควรจะลี้ หนีหลบ จบวุ่นวาย ให้ผ่อนคลาย เรื่องเศร้า ที่เฝ้ารุม **วางลงบ้าง ยั้งใจ เพื่อกายหยุด ในที่สุด ปลดเปลื้อง ทุกเรื่องสุม อย่าเก็บเข้า เอาไว้ ให้ชุกชุม ละความกลุ้ม ทิ้งเสีย ไม่เพลียแรง **หันไปหา ทางโล่ง โปร่งความสุข หมั่นส่งเสริม ให้สนุก ไร้ทุกข์แฝง รวมพลัง ตั้งใว้ ใจสำแดง เป็นดั่งแสง มรกต จรดดาว **แล้วส่องสี เขียวแสด แผดฟากฟ้า สาดเมฆา ลอยคว้าง ที่กลางหาว กวาดไปถึง อาทิตย์ วิจิตรพราว แม้กระทั่ง จันทร์ขาว หายร้าวราน. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๘ มีนาคม ๒๕๖๐

[สิมิลัน]

*โลกนี้ล้วนชวนเห็นเป็นแค่ภาพ ดังเงาทาบหยอกเอินเกินกล่าวขาน แม้นหลงใหลใจโลภโอบไม่นาน ย่อมสลายแหลกลานมิทานทน *อย่ามัวกอบกองเก็บความเจ็บแค้น ให้ก่อสุมจิตแน่นแสนสับสน เหมือนก้อนฟางห่างค่าราคาตน เพลินแต่ขนขุ่นข้องคงต้องตรม. *สิมีลัน*