เสียงไก่ขันกระชั้นถี่ตีสี่กว่า
เดือนลอยลับดับลาเวหาหน
สุริยาทาทบ นภดล
ปลุกให้คนตื่นจากใหลในภวังค์
กระต๊อบเก่าเสากร่อนเรือนคลอนโย้
หลังคาโบ๋พื้นฟาก จากผนัง
ประตูไผ่ขัดช่วงทำรวงรัง
ผืนดินยังยืนย่ำประจำวัน
เพียงแคร่ไม้ขัดแตะได้แหมะนั่ง-
นอนแนบหลังยามล้าพาหลับฝัน
ขอนไม้หนุนแทนหมอนนอนมองจันทร์
ก็สุขสันต์เกินพอยามท้อแรง
สองเท้าเดินตามทุยลุยคราดไถ
ลงย่างไกลกลางทุ่งก่อนรุ่งแจ้ง
สองมือสากตรากตรำทำนาแปลง
แม้หน่ายแหนงเหน็ดเหนื่อยเมื่อยต้องทำ
ยามหม่นท้อคลอขลุ่ยเพียงทุยเพื่อน
แรมปีเดือนเฝื่อนตนทนเช้าค่ำ
ช่างเปลี่ยวเปล่าชาวนาหน้าตาดำ
อกระกำช้ำจินต์สิ้นใครแล
Sasi