ต่อไป →

[เริงอักษร]

☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๑๕☆  .     (เมขลาอวตาร๑) ☆เมขลาอวาตารตำนานเรื่อง จะต่อเนื่องแบบไหนในคำถาม ดำเนินตอนกลอนเล่าเคล้าบทความ ใต้ฟ้างามพื้นเขตประเทศไทย ☆ยักษ์หน้างามรามสูรพิบูลศักดิ์ ขว้างขวานปักเมขลาพาตักษัย หวังนำแก้วแวววับเอากลับไป เพื่อมอบให้ราหูผู้เพื่อนตน ☆เมขลาคราตายระบายร่ำ ถ้วนถ้อยคำจับใจในเหตุผล ทรุดกายนั่งฟังแล้วแววกังวล แม่หน้ามนคนซื่อถือรักจริง ☆สงสารจริงยิ่งนักรักของเจ้า มาโดนเขาทิ้งขว้างร้างมนตร์สิง ไร้พำนักพักใจใครแอบชิง โถ..แม่กิ่งแก้วฟ้าน่าเสียดาย ☆อันตัวเราเศร้านักเพราะรักร้าง ต้องอ้างว้างทุกวันฝันสลาย อยากมีคนดลจิตมิตรข้างกาย แต่สุดท้ายอดสูไร้คู่ครอง ☆ใจนางซื่อถือศักดิ์รักผ่องผุด เปรียบประดุจแก้วสีมิมีสอง สวยสลักนักหนาค่าควรปอง อยากขอจองพิศวาสสักชาตินึง ☆คิดและฟังดังนั้นพลันประคอง ศพนวลน้องเมขลาพาเหาะถึง สรวงสวรรค์หลั่นหาวดาวดึงส์ หวังที่พึ่งอิศวรด่วนเลยเชียว ☆กราบทูลออกบอกความตามท้องเรื่อง สุดแค้นเคืองวายวุ่นใจขุ่นเขียว รักเพื่อนมากปากพลั้งมิยั้งเกลียว จึงมาเทียวฆ่าคนหมองหม่นทรวง ☆ขอพรหลักสักข้อพอใช้บาป เพราะไม่ทราบเหตุซ้อนซ่อนหึงหวง โปรดฟื้นเสกเมขลามาเคียงควง ลดาดวงมั่นรักให้สักคน ☆พระอิศวรทวนฟังยังคำเล่า จงอย่าเศร้าไปนักยักษ์หน้าขน เมขลาถ้าตายวายชีพชนม์ จะหลุดพ้นบ่วงกรรมที่ทำมา ☆ต้องกำเนิดเกิดใหม่ในพื้นโลก จึงหมดโศกสิบชาติวาสนา จะกลับเงาอวตารสะอ้านตา เป็นนางฟ้าดังเดิมเพิ่มด้วยบุญ ☆แต่ต้องฝ่าภาระชนะฝัน แก้วสวรรค์ต้องหามานำหนุน จิตมนุษย์หลุดบาปอาบการุณย์ สร้างเป็นคุณแก่โลกพ้นโศกภัย ☆แก้วสารพัดนึกผลึกนี้ คือหน้าที่นำกลับนับเงื่อนไข เมขลาพ้นกรรมทำลงไป ณ.วันใดวันนั้นพลันเรืองรอง ☆ชะโลมแสงแห่งธรรมค้ำจุนโลก หมดทุกข์โศกฝูงชนคนทั้งผอง อีกสิบชาติมาตรว่าอย่าพลาดมอง ตีตั๋วจองนอนอ่านสำราญใจ.              เริงอักษร