ต่อไป →

[เริงอักษร]

☆นิทานเรื่อง แก้วสารพัดนึก๑๒☆ .     (รามสูรขว้างขวาน๓) ☆รามสูรหุ่นดีขี่ไก่ฟ้า บินถลาผ่านแคว้นแดนสยาม บ้านเรือนรวยสวยสดดูงดงาม ทั้งอารามวัดวาฟ้ารุ่งเรือง ☆ถิ่นคนไทยกระไรนี่ที่แลเห็น มองเหมือนเช่นเสกสรรสวรรค์เหลือง ทาบทองทาฟ้าสะพรั่งไปทั้งเมือง ตึกฟูเฟื่องคอนโดโอ่อ่าจริง ☆รถไฟฟ้าน่านั่งยังไม่เสร็จ คนระเห็จโอดพลางครางหงุงหงิง ขึ้นรถเมล์เห่ฟ้อนร่อนเป็นลิง สนุกจริงทุกครั้งทั้งหญิงชาย ☆ได้ข่าวว่าภาษีที่จัดเก็บ ฟังแล้วเจ็บใจแค้นแทนไม่หาย คนจนเสียเบี้ยมากลำบากกาย เศรษฐีจ่ายจริงแท้แค่นิดเดียว ☆สวัสดิการด้านชราแสนอาภัพ ลมแทบจับเมื่อรู้ดูแล้วเสียว หกร้อยพอต่อเดือนเตือนไว้เชียว กินเพียงเกี้ยวบะหมี่ทุกวี่วัน ☆คนมีเงินเพลินชุ่มใช่กลุ่มใหญ่ โกงกินได้สารพัดแบ่งจัดสรร วิ่งเส้นสนคนโตโผหากัน กินจนมันย้อยปากยากจับกุม ☆ถูกจับได้ไม่รับกลับภาคเสธ เหมือนดั่งเปรตแลบลิ้นชินรอยหลุม บอกผิดโดยบริสุทธิ์ศาลหยุดคุม หนีไปซุ่มต่างแดนน่าแค้นใจ ☆บ้างกลิ้งกลอกบอกป่วยช่วยฉันหน่อย นอนเป็นง่อยเจ็บหนักชักไม่ไหว ยามศาลนัดผลัดต่อขอมิไป เพราะเป็นไข้โคม่าอย่าว่าเลย ☆น่าสับสนคนไทยใจลืมง่าย เรื่องลับหายเพียงครู่ดูมองเฉย คนโกงรุกสุขสบายง่ายจริงเอย ทำอย่างเคยเรื่อยไปไม่เกรงกลัว ☆รัฐบาลผ่านมาหลายหน้าฝน ไปวิ่งวนอยู่ไหนให้ปวดหัว คนจนดิ้นกินแกลบแทบหมดตัว เป็นควายวัวรับใช้ไถแต่นา ☆รามสูรขุ่นแคลงแห่งความนี้ เจ็บใจจี๋ทันใดในปัญหา ต้องเก็บงำคำร้องฟ้องเพื่อนยา ที่เห็นมาจริงแน่แก่ราหู ☆รีบเร่งเร้าเข้าฝันเพื่อบั่นถอน ความโอนอ่อนคนไทยให้กล้าสู้ สิ่งที่เห็นเป็นมาคราแลดู เพื่อนจงรู้เถิดหนาทุกอาการ ☆ตัวเรานะจะไปไล่กวดจับ สาวลึกลับเมฆขลาคว้ากลับฐาน แหม๋..ช่างโง่โทษาน่าประจาน ที่อาจหาญลักแก้วแล้วหนีไป ☆บรั่นดีนี้หรือคือของฝาก อย่ากินมากนะเพื่อนจะเตือนให้ สติแตกแปลกจิตคิดอะไร ล้ำเลยไกลเส้นสาจะบ้าเอา ☆บอกสำเร็จเสร็จเรื่องขี่เครื่องเจ็ท บินไปเจ็ดย่านน้ำล้ำเขตเขา เมขลาหน้าเนื้อเหลือแต่เงา แล้วนี่เจ้าหลบไปที่ไหนกัน ☆บุกนรกยกชั้นดั้นด้นสุด มิพบจุดได้เจอตัวเธอนั่น มองซ้ายขวาหาเจ้าอย่างเมามัน แม้สวรรค์ชั้นไหนก็ไม่มี ☆จะตามพบจบไหมในตอนหน้า เมขลาเร้นหายซ่อนกายหนี เรื่องพอกพูนคูณหารบานบุรี แต่คืนนี้ขอหลับดับไฟนอน.            เริงอักษร

.
.