ก้าวออกไปเถิดในแสงแห่งแดดเช้า
จากคืนเก่าค่ำของละอองฝน
ดูสิลิบไกลตาครามฟ้าจน
เกินเราค้นถ้อยคำใดไว้รำพึง
สูดสิกลิ่นดินหญ้าในฟ้าเช้า
ทิ้งกาแฟแก้วเก่าสักคราวหนึ่ง
โชยลมเช้าราวอายอุ่นครุ่นคำนึง
อีกกว่าครึ่งทางคอยรอยเท้าเรา
อาจเราตื่นในคืนวันอันเคยคุ้น
คลุ้งอายกรุ่นความทรงจำค่ำก่อนเก่า
ปล่อยเถิดให้ความฝันวันวัยเยาว์
ได้คอยเฝ้าเติมเข้มเราเต็มคน
เราอาจมีที่มาที่พร่าเลือน
เร่ฝ่าเดือนแรมปีที่ไหม้หม่น
ไปตามฝันเถิดไขว่คว้าหาตัวตน
เราต่างคนต่างเรามีที่เราไปฯ
หมวดความบันเทิง
