ต่อไป →

[เสกสรร วรรณศิลป์]

เ กิ ด เ ป็ น ค น - เกิดเป็นคน หนหนึ่ง ซึ่งต้องสู้ ดำรงอยู่ จิตมั่น มิหวั่นไหว เบื้องหน้าโน้น มองเห็น คือเส้นชัย จงก้าวเดิน ต่อไป คงได้ดี - ตัดอาวรณ์ ถอนราก ด้วยบากบั่น อาจพบวัน ร่มเย็น เป็นสุขี คนอื่นเขา เศร้าโศก ทุกข์ทวี ยังมากมี ใช่เรา เศร้าคนเดียว - ล้มแล้วลุก ขึ้นมา อย่าสิ้นหวัง รวมพลัง ปึกแผ่น ให้แน่นเหนียว เชิดหน้าอย่าง องอาจ และปราดเปรียว แม้เศษเสี้ยว สดใส ที่ใจเธอ - โชคชะตา เรานั้น มันไม่แน่ อาจผันแปร เปลี่ยนไป ได้เสมอ สิ่งไม่คิด คาดหวัง ยังพบเจอ และอาจเผลอ พลั้งพลาด ขาดปัญญา - ขอผลกรรม ทำดี ที่ประเสริฐ แสนล้ำเลิศ เนืองนิตย์ จิตหรรษา ได้พบแสง สว่าง กลางแววตา คือศรัทธา เลื่อมใส ไม่จืดจาง - เกิดเป็นคน จนมี อยู่ที่ว่า เราเกิดมา เพื่อใคร สิ่งไหนบ้าง อุทาหรณ์ วัวควาย ที่วายวาง ทุกทุกอย่าง มีค่า สง่างาม -เสกสรร วรรณศิลป์ .

ขอขอบคุณภาพประกอบจาก
https://www.piqsels.com/th/public-domain-photo-fzrzh