ต่อไป →

[พิมพ์อุบล]

หนาวเยือนเตือนช้ำ
~. กลบทมธุรสวาที .~

เหมันต์เยือนเตือนให้ฤทัยร้าว
นึกถึงคราวครองรักสลักจิต
มีเพียงเขาเฝ้าอยู่เคียงคู่ชิด
คอยจุมพิตพูดพร่ำหยอดคำรัก

นั่งชมดาววาววับระยับฟ้า
เคียงห่มผ้าผืนอุ่นนอนหนุนตัก
ยามเจ็บป่วยด้วยไข้เอาใจนัก
มิเคยจักจากไปห่างไกลนุช

เมื่อทุกข์สุมรุมเร้าก็เฝ้าห่วง
ยามที่ช่วงชีวันพลิกผันสุด
ร่วมประคองสองใจมิให้ทรุด
ช่วยกันฉุดเชื่อมฝันฝ่าฟันทุกข์

หากเธออยู่คู่กันเหมือนวันก่อน
จะหนาวร้อนรุมเร้าหรือเศร้าสุข
แม้มีเรื่องเคืองใจดั่งไฟลุก
ถึงเจ็บจุกเจียนตายก็หายลับ

แต่บัดนี้ที่รักเคยภักดิ์มั่น
มาจากกันกายสิ้นชีวินดับ
มิเอ่ยคำร่ำลาแสนอาภัพ
ความเหงาจับจิตจนหมองหม่นใจ

ลมหนาวมาครานี้ฤดีเศร้า
โอ้อกเราร้าวรานเกินต้านไหว
ต้องทนอยู่ผู้เดียวเปล่าเปลี่ยวไป
มิอยากให้เหมันต์ผ่านผันเยือน

เอ๋ อุบล

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

 

หนาว

[ครภูธน®]

๏ ลมหนาวโชยโปรยช้ำพาย้ำชอก เบาเบาหยอกเหมือนหยิกหนาวระริกเหมือน ยังคงพัดกวัดพลางยากจางเลือน จูบลูบเคลื่อนพร้อมคลี่..หนาวรดีเนื้อ ๏ เคยชิดเพียงเคียงกายมาหายสูญ โอ้..อาดูรบันดลยอกกระมลเยื่อ หนาวผ่านพาดอาจหนุนจุนมาเจือ ปลิวมาเรื่อหอมริน..คู่ถวิลเคียงฯ                         ครภูธน®