ต่อไป →

[ครภูธน®]

เพลินสวรรค์ ๑

๏ พจีละมุนกรุ่นเอยรำเพยกล่าว ละเมียดตะล่อมกล่อมคราวแว่วยินขรม อุษาสวรรค์ชั้นแรกแหวกม่านชม วิจิตรเจริญเพลินสม..เกินกว่าซึ้ง ๏ อนงค์อร่ามงามคราก่อนฟ้าสาง ฉวีกระจ่างบาดจิตชวนพิศจึ่ง นะแต่ละนางพร่างปลั่งกลมดั่งกลึง ไสวสะบัดรัดรึง..ตื่นตาเรียง ๏ แหละหนอฉะนั้นชั้นบนยินอลหม่าน ประสากระบวนครวญซ่านเพลินนุ่มเสียง ละเล่นสนานขานร้องชั้นสองเพียง กระหึ่มเฉลียงเขาเหล่า..นางฟ้าลักษณ์ ๏ กระเถิบกระย่องท่องครั้นถึงชั้นสาม ระทึกอุราอย่าห้ามยากจักหัก ประทิ่นฉลวยสวยพารูปวงพักตร์ พิลาสชนิดจิตปัก..อารมณ์ปอง ๏ ระริกสะท้านลานเพลินดำเนินดอด กระมลกระเส่าเว้าคอดมากหลากของ กระเพื่อมสะโพกโยกแหม่!! แค่แอบมอง อรุณตระกองย่างกราย..ริมชายฟ้า ๏ พิมานเสมือน/เลื่อนหาย/เสียดายของ ระรื่นกระเจิด/เพริศปอง/ดวงใจปร่า เถอะรอตะวัน/ค่ำเวียน/เปลี่ยนเวลา นิศาสลับ/กลับมา/..จูบดวงมาลย์๚ะ๛                       ครภูธน®

กลบทสะบิ้งสะบัด ในแต่ละวรรคให้ใช้สระเสียงสั้นสลับยาว (ลหุ-ครุ) เฉพาะช่วงหน้า ๒ คู่ นอกนั้น เหมือนกลอนสุภาพ