กรง

~.. กรง ..~

~.. ใส่ชุดสวยรวยเลิศดูเฉิดฉาย
สุขสบายบ้านโตดูโอ่อ่า
ทั้งแหวนเพชรเม็ดงามอร่ามตา
สร้อยเส้นหนาฝังพลอยจี้ห้อยคอ

~.. คนภายนอกอิจฉาคอยว่าฉัน
ต่างโจษจันกล่าวขานสำราญหนอ
ต้องอดทนหม่นจิตบ้างคิดท้อ
เจอแต่พวกสอพลอตลบตะแลง

~.. สุขแต่กายภายในใครเล่ารู้
จำใจอยู่แม้จิตคิดหน่ายแหนง
ข่มความเหงาเก็บไว้ไม่แสดง
ขยะแขยงเพียงใดฤทัยทน

~.. เพราะลำบากยากแสนแร้นแค้นยิ่ง
จึงยอมทิ้งศักดิ์ศรีหนีหมองหม่น
หวังเพื่อเพียงพี่น้องมิต้องจน
พ่อแม่ตนสุขสบายคลายทุกข์ตรม

~.. ยอมตกลงปลงจิตชิดแนบเขา
แต่งงานเข้าบ้านใหญ่ได้สุขสม
สุขแต่กายภายในใจระทม
เฝ้าขื่นขมโศกีทุกวี่วัน

~.. เหมือนดั่งนกในกรงทองหม่นหมองนัก
มิอาจจักโผผินบินอย่างฝัน
ได้แต่มองเวหาสีฟ้านั้น
เหมือนกับฉันที่ทนเหงาเศร้าเดียวดาย..

~.. พิมพ์อุบล ..~
๗ มีนาคม ๒๕๖๒