ต่อไป →

[ครภูธน®]

ฝนเยือนวนานต์ยิ้ม

๏ ฝนเริ่มหลั่งเม็ดลงคงยื่นรื่น ปรอยมาปรายกรายชื่นละมุนดมฉม ร้อนที่เย้าหลีกย้ายคลายตรมซม เย็นปลิวพัดกวัดลม..กระแซะตามลาม ๏ หอมฝนแรกโปรยรินดินคลอหนอ ดอกไม้จีบกลีบห่อประดอยงามห่าม พวงช่อเบียดชุ่มใบไปตามความ หลายดอกหล่นฝนถาม..ระริกรำทำ ๏ ความเปียกโชกรุกฉายพรายปันกลั่น รัญจวนเคียงเรียงนั่นละเลงฉ่ำหนำ มาลีจรดรอยจูบลูบด่ำพรำ รายบรรเจิดเฉิดล้ำ...วนานต์พักตร์ลักษณ์

๏ ลำไผ่เอิบล้นอวลครวญปี่สี แว่วบทเพลงเปล่งถี่พระพายสักถัก โยกกอพลิ้วลู่พิศจิตปักนัก ยอดโมกแกว่งแรงกวัก..ประดอยไพรไกว ๏ เหมือนเริ่มซาปักษินบินร่อนฟ้อน หลบพลางหลีกปลีกว่อนกระชุ่มใจไหว สุขกับฝนเริงฟ้ากว่าใดใน ลำธารกระฉอกดอกไม้..ดั่งดลมนต์ ๏ ฟ้าคำรามแสงเรียกเพรียกสายหมาย เมฆสีดำรำบายประเดียงฝนบ่น ครืนครืนก้องปรายเก็จเม็ดกล่นปน กาลดำเนินเพลินยล..พนาอิ่มยิ้ม ๚ะ๛                                 คอนพูธน®

กลบทก้านต่อดอก กำหนดให้แต่ละวรรคสัมผัสสระชิด ๒ คู่ คือ กลางวรรค และ ปลายวรรค นอกนั้นเหมือนกลอนสุภาพ

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

715