ต่อไป →

[เกริกบุระ]

 เธอว่าเรื่องราวของเรา
 จะถูกเหมาเป็นนิยายไหมในวันหน้า
 เรื่องราวความผูกพันอันแสนธรรมดา
 ซึ่งพันผูกไว้ด้วยน้ำตามากว่าปี
 
น่าประหลาดล้ำ
 เหมือนโลกซ่อนเงื่อนงำไว้เกินคลายคลี่
 ราวร้อยรึงรัดรั้งโดยทั้งนี้
 ด้วยยิ้มที่ทั้งหวานเศร้าคราวเดียวกัน
 
คล้ายเราลืมบางอย่าง
 ต่อคืนวันเปล่าว่างเงียบร้างนั้น
 ว่าน้ำตาที่ปรี่ไหลไม่เว้นวัน
 ทำให้เราพ้นผ่านมันด้วยกันมา
 
ตราบเท่าที่เราอยู่กับความจริง
 ยังบางสิ่งที่เราเฝ้ารู้ว่า
 เราต้องเรียนรู้ที่จะสุขในทุกครา
 กับโลกใบที่เปื้อนบ่า,..น้ำตาเราฯ
 

[น้องจ๋า น้องจ๋าจ้า]

..ถ้าโลกว้าง อย่างนี้ ไม่ดีแน่
ยิ่งย่ำแย่ โทรมทรุด ไร้จุดหมาย
คราบน้ำตา บ่าร้าง  พร่างพรมกาย
คงหล่นหาย ลับใน ใจดวงนั้น

 น้องจ๋า

[น้องนก]

ตอนนี้สายตาพร่ามัว  น้ำหล่อเลี้ยงในลูกตามีมามากเกินไป