ต่อไป →

[เริงอักษร]

..บุษบา จรกา.. **เสียงคลื่นลม หายใจ ไหลเข้าออก ยินแต่คำ กระซิบบอก ทุกซอกนั้น แว่วมากมาย หลายค่า สารพัน ทุกคืนวัน ฟังอยู่ ย่อมรู้ดี **คิดถึงใคร คนหนึ่ง คนึงหา วอนดินฟ้า ช่วยเห็น เป็นสักขี โอ้..ระเด่น ครวญหา มารตี บุษบา เทวี พี่เหมือนกัน **แล้วตัวเจ้า คิดไหม ถึงใครอื่น คงจะชื่น หนักหนา สุดาสวรรค์ จรกา หรือเจ้า เฝ้ารำพัน ที่ใฝ่ฝัน ตรึงจิต ติดหทัย **พี่คงเพ้อ เกินค่า ช่างน่าขัน เปรียบเอาตัว เองนั้น มั่นไฉน มิเฉกเช่น ระเด่น เล่นผิดไป ที่แท้ไซร้ พี่หรือ คือจรกา **เจ้าจึงได้ ไสผลัก รักไม่ลง เพราะน้องหลง ระเด่น เป็นฝั่งฝา มาฉอเลาะ เยาะเย้ย เอ่ยวาจา ว่าพี่บ้า ใบ้บอ หนอใจนาง **ต้องยอมรับ บทโศก โลกลำเอียง ทำได้เพียง มองจ้อง ต้องหม่นหมาง ระเด่นลัก บุษบา ตอนฟ้าจาง จรกา ฝันค้าง อย่างพี่เป็น. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑ ธันวาคม ๒๕๖๐