ต่อไป →

[เริงอักษร]

..เวไนย อนุสติ.. **มนุษย์นี้ ดีงาม ตามมรรยาท ย่อมผุดผาด พูดเพราะ เสนาะทุกสถาน กิริยา ค่าปราชญ์ ประกาศปฏิภาณ สะอาดสะอ้าน ดวงจิต พินิจพิเคราะห์ **ยามยกย้าย ส่ายเหิน จำเริญสล้าง ไม่ปึ่งขวาง ขุ่นข้น ล้นพอเหมาะ ล้วนมากมี ศรีสง่า คุณค่าเฉพาะ มิฉอเลาะ เร่าร้อน พึงซ่อนกระทำ **เหมือนสายธาร ซ่านซ้อน คอยซ่อนตบะ อย่าแตกฟอง สาระ จะน่าขำ ประมวญแหล่ง แห่งหน ผลห่างระกำ ไร้ชอกช้ำ แช่มชื้น กว่าหมื่นสวรรค์ **เรียงอักษร วอนไว้ มิได้ประบัด หากแลเห็น ปรมัตถ์ ประวัติพระขรรค์ ดั่งฉนาก ปากคม หมายข่มตะวัน เล่ห์กระชั้น อย่างไร บ่ได้ประชิด **เพราะฟ้าต่าง ห่างหัตถ์ กระหวัดมิถึง ปานประหนึ่ง จ้วงชะล่า ศรัทธาตงิด พริกพะแนง แฝงฝ่อ ดั่งทรพิษ ตะละนิด ร้ายล้วน ปั่นป่วนระทม **สติชี้ พิถีพิถัน จึ่งพลันกระจ่าง ปรนัยวาง หลากแง่ เพียงแต่ประสม อย่าหุนหัน สนั่นซ้อง สนองอารมณ์ ยิ่งย้อนข่ม คราคร่ำ ล่วงถลำอบาย. ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๖๐