ต่อไป →

[เริงอักษร]

..เวลา เวลา เวลา.. **คนเรามี เวลา มาเท่าไหร่ จะประหยัด อย่างไร ได้แต่ถอน มิอาจฝาก พูนเพิ่ม เติมทุกตอน คงริดรอน จนหมด ตามกฎเกณฑ์ **กาลเวลา ทั้งสิ้น กินชีวิต ไม่อาจคิด หลีกยก ถกเขมร ทุกนาที เกินทาน ผ่านชัดเจน ถูกประเคน หายวับ ไปกับตา **เวลาสุข ทุกคน บ่นว่าสั้น อยากจะอยู่ อย่างนั้น พลันเรียกหา ได้แต่กอบ โกยไว้ ไม่นำพา ในทุกครา ที่พบ อบอุ่นอวล **ถึงยามทุกข์ จุกอก นรกแท้ ไยมิแค่ ผิวผ่าน ซ่านกำสรวล ช่างอยู่นาน พาลร้าย หลายกระบวน คอยมาทวน รันทด จนหมดแรง **อยู่ที่ใคร ใช้ค่า เวลาไซร้ บอกมิได้ ความคุ้ม สุ่มจิตแฝง แต่ที่เหลือ เจือจาน สานแสดง ประกาศแจ้ง แก่ใจ ไว้ทุกครา **กระเถิบนิด ถอยหน่อย ชะรอยหมด หวังจะทด กลับขาด วาสนา กลั้นใจรอ ยอมรับ กับเวลา ไม่นานฟ้า มืดมิด ปิดม่านเอง. ..........*-*.......... เริงอักษร ๒๙ ตุลาคม ๒๕๖๐