ล้างทุกข์ ออกจากใจ

ล้างทุกข์ ออกจากใจ

..มองดอกบัว คืนเพ็ญ เด่นจันทร์ฉาย
คืนเดือนหงาย ดึงจิตกลับ หวังนับผล
ขอหยุดคิด ฝึกจิต พินิศตน
ดับร้อนรน ที่ดิ้นไป ตามใจกาย

..สายลมโชย โรยระรื่น ให้ชื่นจิต
ครั้นหยุดคิด ใจช่างสุข ทุกข์สลาย
เหมือนพระพาย พรมพร่าง ข้างผิวกาย
ร้อนมลาย หายวับ กลับมาเย็น

..เฝ้าตรองตน ฝึกเลิกคิด ทำจิตว่าง
ค่อยค่อยล้าง สิ่งไม่ดี ที่เคยเห็น
ล้างมลทิน ที่เผย เคยลำเค็ญ
อยากจะเห็น จิตใสใส เอาใจตรอง

..เมื่อตรองตรึก เห็นข้างใน ใจเรานี้
เปรียบให้ดี คล้ายขวดใส ใส่สิ่งของ
"ใส่ของดี จึงมีค่า เปรียบว่าทอง
ใส่ของเสีย เสียของ จงตรองดู"

..เมื่อพินิศ พิจาณา ปัญญาเกิด
จิตเลอเลิศ เกิดในใจ คลายอดสู
ขอตั้งจิต หลังพินิจ หลังคิดดู
สิ่งควรรู้ จะเก็บไว้ ในใจเรา

..ส่วนไม่ดี อยู่ในใจ เทไหลออก
ที่เคยพอก เกาะกินใจ เช่นใครเขา
จงรู้จิต เท่าทัน ปัญญาเรา
ล้างทุกข์เศร้า ออกจากใจ ให้ไกลเทอญ

...TOP GUN..

(ขอขอบคุณเจ้าของภาพจากอินเทอร์เน็ต เห็นภาพนี้สวยมาก
จึงเกิดแรงบันดาลใจ ในการเขียนบทกลอนนี้)