ต่อไป →

[เริงอักษร]

..เห็นแต่ควาย.. **แบกยศถา บรรดาศักดิ์ จนหนักอก ไม่ยอมยก ลงบ้าง ช่างน่าขัน เฝ้าแย่งยื้อ ดื้อดึง ถึงฆ่าฟัน เบียดเบียนกัน ไปหมด เกินอดใจ **วางบน บ่า ว่าเก๋ เท่ห์จริงหนอ วางบน คอ คอยค้ำ ทำหน้าใส วางบน อก ปลดปลง ลงอย่างไร วางบน ไหล่ บานเบ่ง เขย่งตัว **ทั้งสายยาว ขาวสี มีเป็นแถบ หลากหลายแบบ มากไซร้ ให้ปวดหัว อ้อมจากหลัง ถึงหน้า ถ้าไม่กลัว พันจนมั่ว ยุ่งยิ่ง ชิงดีกัน **ต้องคอยคิด เอาใจ ผู้ใหญ่ท่าน หวังพลิกผ่าน ก้าวข้าม ตามความฝัน วิ่งขาขวิด ผิดท่า กล้าเดิมพัน เอาชีวัน วางไว้ ใต้บาทา **อยากได้ยศ จึงหัก ทิ้งศักดิ์ศรี เพื่อให้มี อำนาจ วาสนา ถึงคราวกอบ หิวโหย โกยเงินตรา สมอุรา ดังใฝ่ ไร้ยางอาย **จะมีสัก กี่คน ทนเพื่อชาติ อย่างองอาจ กล้าหาญ สานมุ่งหมาย อนาคต มัวหม่น บ่นแทบตาย เพราะได้ควาย ครองเมือง เปลืองข้าวปลา.  ..........*-*.......... เริงอักษร ๑๒ มกราคม ๒๕๖๐