ต่อไป →

[สิมิลัน]

แว่วเสียงทรามวัย..ใจจะขาด *ทุกค่ำคืนฝืนหลับนับราตรี มองเข็มวินาทีที่เปลี่ยนผัน นานเหลือเกินเดินช้าคราจากกัน แค่หนึ่งวันใจฝ่อทรมาน *บนเมฆหมอกยังเห็นเช่นหยดใส ดาวร้องไห้เป็นทางกลางแสงฉาน พี่เฝ้าเพ่งเล็งดูอยู่แสนนาน แว่วเสียงขานตัดพ้อท้อฤทัย *ดังมาจากฟากฟ้านภากาศ หรือหูฝาดฟั่นเฟือนเบือนไฉน มิเหมือนเหล่าหรีดหริ่งกริ่งเรไร ฟังห่างไกลสำเนียงเพียงเบาบาง *เสียงของน้องใช่ไหมใจพี่นึก ในความเงียบเร้นลึกดึกจนสาง นอนฟังคำเศร้าสร้อยลอยเจือจาง แสนระคางเคืองคับหลับไม่ลง *ตอนเช้ารุ่งพรุ่งนี้นี่แหละหนอ มิคอยรอจนสายหายลืมหลง พี่จะแบกรักไปให้โฉมยง นำมาส่งแด่น้องอย่าหมองเลย. *สิมิลัน* ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๖๐