ต่อไป →

[อุทัย มีสีสรรพ์]

......ข.อ.โ.ท.ษ........

...เสียน้ำตากี่ครั้งเธอยังไหว
สูญเสียใจปวดร้าวทุกก้าวย่าง
ยังเก็บใจนิ่มนวลไม่สวนทาง
อยู่เคียงข้างวางตัวด้วยกลัวอาย

...เสียความรู้สึกนั้นจนหวั่นไหว
แต่ก็ไม่เสียใจให้เสียหาย
เปิดรอยยิ้มเพียงรับไม่กลับกลาย
จุดสุดท้ายอภัยให้ฉันมา

...ฉันเรียนรู้ทุกอย่างเพื่อทางแก้
ขอดูแลแคร์ขวัญอันสูงค่า
คำขอโทษจากฉันวันโกรธา
เช็ดน้ำตาให้แห้งฉันแล้งใจ

...เธอแสนดีมีเหตุเมตตาสูง
เฝ้าชักจูงฉันอยู่รู้ตัวไหม
สอนตัวฉันอดทนบ่นทำไม
ชี้มองให้ถูกผิดด้วยจิตดี

...วันพรุ่งเกือบสายไปในความคิด
อาจไร้สิทธิ์หาญหักด้วยศักดิ์ศรี
เธอรั้งฉันด้วยใจให้ปรานี
ฉันจึงมีคำต่อ..ขอโทษเธอ...

อุทัย มีสีสรรค์