ต่อไป →

[เริงอักษร]

..เวลา วารี ชีวี มิถอยกลับ..           (กลบท นายโรงลืมกรับ) **ชีพเรานั้น เวียนไป ไม่รู้จบ มีพานพบ แล้วพราก จากหายลับ กาลเวลา หมุนไว ใช่ทวนกลับ หากสดับ ฟังดู จะรู้พจน์ **เรื่องมากมาย หลายสิ่ง วิ่งเข้าแทรก บางครั้งแปลก เกินคาด จะวาดบท ใจของคน นั้นแสน แล่นเลี้ยวลด มิอาจจด เพื่อจำ ทำวิเคราะห์ **เผลอหยุดนิ่ง ยิ่งเศร้า เหงาดวงจิต เหมือนก้าวผิด อ้างว้าง บนทางเปราะ คงไร้สุข ทุกข์ทน คนหัวเราะ ก็ว่าเพราะ หลงเดิน เพลินเพียงนิด **ฤดูล่วง ผ่านเลย เผยประจักษ์ บัวจมปลัก จริงแท้ จึงแพ้ผิด โลกนั้นสอน แบบเรียน เปลี่ยนชีวิต วิปริต ทุกครา พาเข้ารก **ต้องหักดง พงป่า พนาเวศ ปีนภูเขา ข้ามเขต เหตุตระหนก บางคนล้ม โหยหวน ชวนสะทก หวาดวิตก เรื่อยไป ไร้คนรัก **แม้นมัวเมา เขลาอิง ทุกสิ่งสรรพ แค่มือจับ ยังหลุด สุดจะหัก อายุนั้น มิยืน ฝืนนานนัก กายย่อมจัก ฝังดิน สิ้นชีวิต. ..........*-*.......... เริงอักษร ๔ กันยายน ๒๕๖๐

[ครภูธน®]

๏ หนอผ่านแล้วผ่านเลยดั่งเปรยบอก กี่ร้อยชอกพันชื่นที่ยื่นสะกิด อันเวลาวารีชีวีพิศ เอยหมดสิทธิ์ถอยเสริม..แรกประเดิมนับ ๏ ชีวิตนี้จริงแน่วพบแล้วพราก ไม่นานจากทุกจินต์ล้วนยินสดับ คนทำดีศรีพาเมื่อลาลับ คนชั่วอับจุกอก..ตกนรกซะ                   คอนพูธน®