ต่อไป →

[ศศิ อักษราศรม]

เบญจวรรณห้าสี

ศศิแสงสาดสาย หมายถวิล เจือจางจินต์จากใจ คราให้โหย เพริศพริ้งเพราพร่างพราย สายลมโบย ลมลอยล่องรินโรย โชยชื่นมาน ย่างเย็นเหยียบยอดหญ้าคราชิงพลบ กลาดเกลื่อนกลายก่อนกลบ ซบซาบซ่าน หม่นหมอกมัวมากมาย ละลายลาน ผุดผาดผ่องผิวผ่าน สะท้านทรวง โสมสาดแสงสิ้นสุดหยุดลงแล้ว โน้มนาบแนวเนิ่นนาน ลาลานสรวง ทรุดโทรมเซียวซอกซอน รอนเรืองรวง เดียวดายดวงดุจเดือน เลือนลับลา ศศิ

[เริงอักษร]

 

**โสมสิ้นแสง สุดสาย ปลายโค้งคุ้ง เหมือนหมายมุ่ง มาดมั่น หวั่นโหยหา หยุดแย้มเยือน ยั่วเย้า เงาร้างรา จันทร์เจ้าจ๋า จรจาก พรากโบยบิน **เปลี่ยนแปลงไป ปั้นปึ่ง ถึงท่วงท่า รื่นเริงร่า แรมเลือน เบือนผกผิน ทำทดท้อ ทอดทิ้ง กลิ้งดานดิน วางวายวิ่น วาดไว้ ใกล้กลับกลาย. ..........*-*..........     เริงอักษร

[ครภูธน®]

๏ จันทร์จำจรใจจากเหมือนพรากแล้ว กรุ่นกลิ่นแก้วกลมกลึงหนอคะนึงหลาย โชยชุ่มช่อชื่นฉ่ำลอยกำจาย เพริศแพรวพรายพรมพร่าง..นุ่มกระจ่างนวล ๏ ลาเลยลอยล่วงหล้าเวหาหาว เคยคลอคราวเคียงขานดังพิมานป่วน นุ่มนิ่มหนอเนยนั่นสุดรัญจวน ลมล่องล้วนลอยลิบ..ซบกระซิบดาว                            คอนพูธน®