ต่อไป →

[ครภูธน®]

ทึ่ง

๏ พบอนงค์เธอผ่องเนื้อ       ผิวเนียน  พวงเนอ มือดั่งเทียนลำเทียน            ทุกนิ้ว ตลอดสุด..จรดปลายเศียร     สวยสง่า งามครบจมูกปากคิ้ว            เพ่งเคลิ้มพรรณขาวฯ ๏ ผมยาวนวลย่างย้าย          เพลินยล ชอบมิ่งหมดดวงกมล           มอบแล้ว บอกสาวว่าเราสน                รักสั่ง สกาวสะเก็จหยาดเพชรแก้ว   กรุ่นนี้โปรยสนองฯ ๏ ขอจองเถิดนิ่มเจ้า            ดวงใจ ยามเมื่อ..ยลสวรรค์ละไม      ชื่นแม้ ยวงหวานหยาดละมุนไสว     เรียงสว่าง งาม “ยิ่งลักษณ์หยดแล้”       ช่อล้วนชวนหลงฯ ๏ เอวองค์คอดสะโพกโอ้      อวบอัด คราว “เกี่ยวรวงกอดรัด”       อย่าร้อง กายเบียดอยากปรนนิบัติ       ทุกบท เพียงจิตนึกลึกจ้อง              ก่อนจ้อเจรจาฯ ๏ ถามกานดาว่าด้วย            ในฤดี เธอนั่นมีใครมี                     อยู่แม้น? เสียงตอบกลับสดับวจี           พลางกระจ่าง ฟังกระหึ่มคอสะอึกแค้น         “ค่ะ” ทุ้มขานเธอฯ ๏ เจอกระเทียมนางแน่แท้      นายกะเทย แรงลดหมดแรงเลย              เริ่มล้า เพียงฉลวยกล่าวคำเฉลย       เหมือนฉลัก  คลายแล ชวนพิศจริงหญิงหน้า            ทึ่งน้องงามหนอ  บารนี๚ะ๛                                             คอนพูธน®

[เริงอักษร]

**พนอทาบแสนถ่องแท้.....ครวญระทม เพริศชิดพินิจชม...............อร่ามชื้น สวยโฉมเฉิดระบายฉม......จิตฉลัก ฟอนฟักมิอยากฟื้น............ตื่นเฟื้องฟูมฟาย **มิหายหอมห่างให้...........หงส์เหิน จมสะพรั่งระวิงเพลิน.........พลิกพลิ้ว มอบฤทัยดิ่ง บ เดิน............หนีดอก กลับระรื่นละเลงริ้ว............ฉุดรั้งเพียงเรียม. ..ขอบคุณคับ โคลงเพราะมาก.. เริงอักษร