** กาพย์ยานี ๑๑ **
#น้ำ
หยาดน้ำแม้เพียงหยด
เมื่อรินรดต่อชีวา
คุณนั้นสุดพรรณนา
เปรียบโอสถจากสวรรค์
แม่น้ำเป็นพื้นทราย
หยาดสุดท้ายอยู่ไหนนั่น
รออีกกี่คืนวัน
จะฉ่ำชุ่มเป็นสายชล
ผืนดินแตกระแหง
ฤๅฟ้าแกล้งสุธาดล
โทษทัณฑ์จากเบื้องบน
ประกาศิตชีวิตวาย
เห็นซากกระดูกสัตว์
คราววิบัติน่าใจหาย
ชีวิตถูกทำลาย
เกือบสูญหายสิ้นเผ่าพันธุ์
ถึงคราวพิรุณหล่น
ก็มากล้นจนอนันต์
ผืนดินก็ชุ่มพลัน
นาทีนั้นเปรียบทะเล
พลิกฟื้นคืนชีวิต
ดุจภัยพิษนั้นหักเห
ฟ้าเบิกเลิกเกเร
น้ำไหลล่องร่วมท้องธาร
ลิน อักขรา
๒๗ เมษายน ๒๕๖๐
